Moederliefde

Verdriet gevoel van onmacht en pijn
Gevoel van liefde die er niet mag zijn
Een moedershart vol van bezorgzaamheid
Een diepte van innerlijke strijd
Geven, nemen delen
Altijd je hart laten bespelen
je geeft  je liefde atlijd af
Scheid nooit het koren van het kaf
Waarom dan die innerlijke pijn en verdriet
Je hart vedraagt de pijn, maar nietmand die het ziet
Als moeder zijn ben je nooit alleen in je gedachten
Dubbel nadenken moeder kind en kind is wat wij trachten
Moederliefde is een gevoel opgebouwd uit toewijding
Maar geeft niet altijd die bevrijding
Uit moederliefde wil je zo graag bij ze zijn
De deur voor ze openen, met een lach als zonneschijn
Helaas ik zal de moederliefde op afstand moeten beleven
De liefde in mijn hart op afstand voor ze geven

Geschreven door Paula Waterbeek@copyright

Moeder

Een moeder worden
Is niet altijd aan de orde
Een moederschap
Kost liefde zorgen en pijn
Maar altijd zal ze voor jouw er zijn
Een moeder
Ze geeft haar hart aan haar kinderen
En niets zal haar kunnen verhinderen
Moederliefde
Zo puur en rein
Zo behoort moederliefde ook te zijn
Moeders trots
Waar kinderen op kunnen bouwen
En geeft jouw haar grootste vertrouwen
Moeders hart
Al haar liefde zal ze blijven geven
Voor de rest van jouw leven
Moeders warmte
Geeft je kalmte en rust
En zachtjes op je voorhoofd kust
Moeders knuffel
Al haar liefde in een omhelzing
Vanaf het begin als een zuigeling
Moeders raad
Met haar goed bedoelde adviezen
Vertrouwen, je hebt  niets te verliezen
Moeders schoot
Bij haar vindt je geborgenheid en trootst
Met warmte wordt je door haar geliefkoost
Moeders verdriet
Je ziet haar tranen
Ze zal altijd zich voor jouw vermanen
Moeder
Ook al is ze oud en versleten
Ze zal nooit haar liefde voor haar kind vergeten

Geschreven door Paula Waterbeek@copyright


  Mijn zoon

Een lieve rustige vent, die behoorlijk door zijn mams is verwend.
Hij is relaxt, en soms wat lui af en toe hij hij ook wel eens een gekke bui.
22 lengtes jong, al heel wat doorgemaakt, waar hij zeker voor staat.
Trots dat ik als moeder op hem bent want ik ben degene die hem als geen ander kent.
Hij heeft veel moeten knokken voor zijn eigen ik, en kijk zijn missie is voltrokken.
Ja hij heeft jaren voor zichzelf moeten geven een ware strijd gelukkig niet alleen maar toch hij veel verbeten.
Hij is nu geworden zoals hij is, een fijne gozer, dat waar ik trots op ben en hem zeker ook heel erg mis.
Want ook hij staat nu op zijn eigen, een heel nieuw leven.
Gezondheid, liefde en heel veel geluk dat is mijn wens wat ik aan hem wilt geven.
Ja mijn knul nu volwassen een stoere gozer daar is hij nu tot uit gewassen.
Ik ben een trotse mams en blij en ik mag zeggen ja mijn zoon is ook een beetje van mij.

Geschreven door Paula Waterbeek @copyright 

Mijn verjaardag

Morgen 29-01-08 wordt ik 44 jaar.
Ja het voelt wel een beetje raar.
Mijn gedachten zijn leeg.
Nee morgen is het nog geen feest.
Een dag van gedachtens en wisselende gevoelens.
Voor het eerst zonder mijn kinderen.
Misschien zullen ze deze dag niet herrinneren.
Mijn vriendinnen heel ver uit de buurt.
Ik zal niet weten hoelang deze dag duurt.
Een voorbereiding voor het feest a.s zaterdag.
Ik treed deze dag met op mijn gezicht een glimlach.
Mijn lieve vriend die op zijn verjaardag ons feest vieren mag.
Familie, vrienden, kennissen kunnen over de gehele dag komen.
Eten, drinken hapjes het mag hun bekomen.
Maar een ding durf ik niet te dromen, de hoop dat mijn lieve kids op dit feest willen komen.

Geschreven door Paula Waterbeek @copyright 



Mijn kinderen

Je voelt je moe en de pijn slaat toe.
Je ogen vallen dicht, je ziet nu even geen licht.
De dagen verstrijken en je blijft maar lijden.
Het doet zo zeer elke dag keer op keer.
Slapen slapen dat is wat je wil,
je kan niet anders het is een zware pil
Maar diep heel diep van binnen,
begint er iets te ontginnen
Dan de verwardheid die komt,
je gelooft het niet het is waar verdomd,
Een duidelijk signaal komt naar boven
je durft het bijna niet te geloven
Je denkt nee dat kan niet zo zijn,
niet bij mij want het geeft zo veel pijn.
Tranen biggelen over mijn wangen
als een kraan wijd open, ik voel een verlangen.
Want er is een heel groot gemis.
Zo erg dat mijn lijf er stuk van is.
Mijn hart is gebroken het doet zo zeer,
ik wil ze ontarmen en dan denk ik weer.
Het moet zo zijn ze hebben het fijn.
Maar voor het eerst van mijn leven,
moet ik ze aan het leven overgeven.
Is dit nu de loskoppeling van ouder en kind.
Het zielsverband wat ons zo aan hun bind.
Door het gevoel van mij af te schrijven,
weet ik dat ze in mijn hart zullen blijven.
Contact per mail of smsje is ook heel fijn
ik kom met mijn gevoel en verstand wel in het rein
Maar het geeft even zo'n neerslag en dat doet zo'n pijn
de reuma neemt het over en dat voelt zeker niet fijn.
Ik laat het los en moet het aan mezelf overgeven
Dit is een vervelend stukje verwerking uit mijn leven.
Maar na een paar dagen rust, is daar het licht die me kust
Want dan onwaak ik de dag, zo licht en vrolijk met een zonnige lach

Geschreven door  Paula Waterbeek @copyright

MIJN DOCHTER

Mijn dochter, zo mooi en blank.
Haar groene ogen, en haar lijf zo rank.
Haar zichtbare mysterie, hangt om haar heen.
Een warme gloed glijd over haan als een zweem.
Haar betoverende lach,laat ze zien elke dag.
Zo engelachtig kan ze zijn,
ze geeft mij zoveel warmte en geluk,
het voelt zo fijn.
Ik ben zo blij en dankbaar,
dat zij mijn dochter mag zijn.

Geschreven door Paula Waterbeek @copyright